Verhaal van Angela

Ja, het maakt uit. Maar welke termen we gebruiken en wat als prettig wordt ervaren, kan per persoon én situatie verschillen. Sommige mensen geven de voorkeur aan “dik”, omdat dit voor hen voelt als een feitelijke omschrijving. Anderen voelen zich juist beledigd door het gebruik van “dik” en geven de voorkeur aan “obees”, omdat dit een objectieve, vaak medisch gebruikte term is.

Angela: “Een tijd geleden woonde ik een conferentie bij over obesitas en gewichtsbeheersing in het Verenigd Koninkrijk. Daar hoorde ik een spreker verwijzen naar “zware” mensen. Dit veroorzaakte vervolgens een zeer negatieve reactie onder bepaalde delen van het publiek, die duidelijk vonden dat dit zowel stigmatiserend als beledigend was.

Ik neem zelf actief deel aan organisaties die mensen met obesitas ondersteunen. Ik merk dat stigma een belangrijk aspect is van de uitdagingen waar mensen met obesitas dagelijks mee te maken hebben. Ook binnen deze organisaties hebben we het veel over definities en ontstaan er veel meningsverschillen. Ik merk steeds vaker dat het lastig is om een term te vinden die voor iedereen prettig voelt.

En waarom hebben we eigenlijk een “term” nodig? Waarom zouden we hier één label op willen plakken? Ik denk dat we veel meer moeten kijken naar de context waarin je aangesproken wordt. Als je “dik” wordt genoemd door een vreemde, kan dit je boos en verdrietig maken. Maar wat als een arts tegen je zegt: “Ik ben bang dat je te veel vet rondom je buik hebt en dat dit in de toekomst misschien wel gezondheidsproblemen kan veroorzaken.” Geeft dit dan dezelfde gevoelens?”

Obesitas wordt vaak gezien als iets dat mensen zelf hebben veroorzaakt, waardoor mensen er grappen over gaan maken en discriminerend gedrag kunnen vertonen. Het is echter veel complexer dan dat. Aan het ontwikkelen van obesitas kunnen veel factoren ten grondslag liggen, waarbij ieder lichaam ook nog eens anders is. Lees in dit artikel welke oorzaken overgewicht kan hebben.

Angela: “Bij het verlaten van de conferentie, bedacht ik mij hoe zonde het eigenlijk was dat er zoveel tijd was besteed aan het gebruik van termen. Ik denk namelijk dat het veel belangrijker is om te kijken hoe we de heersende stigma’s over obesitas de wereld uit kunnen helpen. Stigma’s als “eet wat minder en beweeg wat meer”.”

“Ik heb zelf veel met vooroordelen te maken. Mensen lijken niet te willen begrijpen dat ik een hartstikke actief leven heb. Zo heb ik lange tijd een personal trainer gehad en volg ik dagelijks fitness- en zwemlessen. Ik merk dat mensen zich vaak baseren op wat ze in de media of in de maatschappij horen. Zelfs artsen kunnen soms maar moeilijk begrijpen wat het leven met obesitas werkelijk inhoudt.

Naar mijn mening zouden we veel meer begrip kunnen kweken door betere communicatie tussen academici en patiënten. Zo’n dialoog kan volgens mij bijdragen tot een beter begrip van de uitdagingen waarmee mensen die leven met obesitas te maken hebben. Ze hebben namelijk met veel meer te maken dan met één beperkt, stigmatiserend woord.”